.::   دریــغ از فراموشــی لالــه ها  ::.

و این یعنی اینکه تموم زحمتام به هدر رفت ....

دیگه نمیتونم از اول شروع کنم ...

تموم اطلاعاتی که داشتم رو پاک کرد بلاگفا ...

متاسفم ...

بسم الله الرحمن الرحيم

الحمد لله رب العالمين و صلي الله علي محمد و آله الطاهرين و سلم.

انالله و انا اليه راجعون

هذا ما وعدنا الله و رسوله و صدق الله و رسوله. اللهم زدنا ايماناً و ارحمنا. اشهد ان لااله الا الله وحده لا شريك له و أن محمّداً عبده و رسوله ارسله بالهدي و دين الحق و ان الصديقة الطاهرة فاطمة الزهرا، سيدة نساء العالمين و أن علياً أميرالمؤمنين  و الحسن و الحسين و علي بن الحسين و محمّد بن علي و جعفر بن محمّد و موسي بن جعفر و علي بن موسي و محمّد بن علي و علي بن محمّد و الحسن بن علي و الحجة القائم المنتظر صلواة الله و سلامه عليهم ائمتي و سادتي و موالي بهم اتولي و من اعدائهم اتبرء و أن الموت و النشور حق و الساعة آتية لا ريب فيها و أن الجنة و النار حق.

اللهم أدخلنا جنتك برحمتك و جنّبنا و احفظنا من عذابك بلطفك و احسانك يا لطيفاً بعباده يا أرحم الراحمين.

خداوندا! اين تو هستي كه قلبم را مالامال از عشق به راهت، اسلامت، نظامت و ولايت قرار دادي؛

خدايا! تو خود مي داني كه همواره آماده بوده ام آن چه را كه تو خود به من دادي در راه عشقي كه به راهت دارم نثار كنم. اگر جز اين نبودم آن هم خواست تو بود.

پروردگارا رفتن در دست توست، من نمي دانم چه موقع خواهم رفت ولي مي دانم كه از تو بايد بخواهم مرا در ركاب امام زمانم قرار دهي و آن قدر با دشمنان قسم خورده دينت بجنگم تا به فيض شهادت برسم.

خداوندا ولي امرت حضرت آيت الله خامنه اي را تا ظهور حضرت مهدي(عج)، زنده، پاينده و موفق بدار. آمين يا رب العالمين � من الله التوفيق

علي صياد شيرازي، 19 دي ماه 1371 � 15 رجب 1413

ستوان دومی وارد ارتش گردید. او پس از طی دوره آموزشی در شیراز و اصفهان به لشگر تبریز و سپس لشگر زرهی کرمانشاه منتقل شد. علی صیاد شیرازی در سال 1352 به دلیل لیاقت ها و دقت هایش در کار، برای تکمیل تخصص های توپخانه از طرف ارتش به آمریکا اعزام شد تا دوره هواسنجی بالستیک را بگذراند. او این دوره آموزشی را در شهر فورت سیل از ایالت اوکلاهما، در منطقه‌ای نظامی، با موفقیت طی کرد. او پس از گذراندن دوره، با تخصصی جدید و روحیه‌ای با نشاط به ایران مراجعت کرد. ارتش برای استفاده از دانش نظامی ستوان، او را در سال 1353 به اصفهان ـ مرکز توپخانه منتقل کرد. در اواخر حکومت پهلوی به دلیل این که در بین افسران، تبلیغات ضد رژیم می کرد، ضد اطلاعات، از قرار دادن جنگ افزار در اختیار وی ممانعت کرد و اعلام نمود که از واگذاری مشاغل حساس به او خودداری شود. سرانجام سروان در 19 بهمن دستگیر و زندانی شد. دوره دوم زندگی سرگرد صیاد بعد از پیروزی انقلاب آغاز می‌شود: او پس از پیروزی انقلاب با رحیم صفوی و حجت الاسلام سالک آشنا می‌شود و با یکدیگر پیمان می بندند که از پادگان های اصفهان حفاطت نمایند. پس از حوادث کردستان، صیاد با درجه سرگردی به غرب اعزام می گردد و با هماهنگی ارتش و سپاه سنندج را آزاد می کنند. لیاقت های سرگرد در کردستان موجب می گردد تا با درجه سرهنگی به فرماندهی عملیات غرب منصوب گردد. اختلافات سرهنگ علی صیاد شیرازی با بنی صدر اولین رئیس جمهوری اسلامی موجب برکناری وی و خلع دو درجه می گردد. اما دیری نپایید که بنی صدر سقوط کرد و محمد علی رجایی به ریاست جمهوری رسید و سروان مجدداً با دو درجه به غرب کشور اعزام می‌شود. سرهنگ با تأسیس قرارگاه حمزه سیدالشهداء لشگرهای 64 ارومیه و 28 کردستان و تیپ های 23 نیروی ویژه هوا برد و تیپ 30 گرگان شهرهای بوکان و اشنویه را آزاد کرد. در هفتم مهرماه 1360 به خاطر رشادت ها و لیاقت ها توسط امام خمینی به فرماندهی نیروی زمینی منصوب شد. او در عملیات طریق القدس، فتح المبین، بیت المقدس، رمضان، مسلم بن عقیل، مطلع الفجر، محرم، والفجر 1، 2، 3، 4، 8، 9، عملیات خیبر و بدر و قادر شرکت نمود و پیروزی های بزرگی را برای ایران به ارمغان آورد. سرهنگ علی صیاد شیرازی در مرداد سال 1365 از فرماندهی نیروی زمینی استعفا داد و با پیشنهاد آیت الله خامنه‌ای و تصویب رهبر کبیر انقلاب به سمت نمایندگی امام در شورای عالی دفاع منصوب شد. در سال 66 به درجه سرتیپی نایل آمد. سرتیپ صیاد شیرازی در سال 67 در عملیات مرصاد که مرزهای غرب ایران مورد هجوم منافقین قرار گرفته بود منافقین را شکست داد. سرانجام صیاد شیرازی در مقام جانشینی ریاست ستاد کل به خدمت مشغول شد. تیمسار سرتیپ صیاد شیرازی در 16 فروردین 1378 با حکم فرماندهی کل قوا به درجه سرلشگری نایل آمد. اما در صبح روز 21 فروردین 78 توسط منافقین ترور شد و به آرزوی دیرین خود یعنی شهادت در راه حق دست یافت.

رهبر معظم انقلاب:

...او ما را زنده کرد و به حرکت درآورد و ما توانستیم به کمک وجود او به ارزش جغرافیایی و تاریخی کشورمان

 و به حقیقت فرهنگ گذشته، قرآن و ملت خود پی ببریم.

امام به اسلام عزت بخشید و پرچم قرآن را در جهان به اهتزاز درآورد. الحق شخصیت آن عزیز یگانه ،

 شخصیتی است دست نیافتنی و جایگاه والای انسانی او جایگاهی دور از تصور و اساطیرگونه بود.

امام خمینی یک حقیقت همیشه زنده است، راه او، راه ما، هدف او، هدف ما و رهنمود او،

مشعل فروزنده‌ی ماست.

سلام

...

 دلم خيلي تنگ شده براي روزايي كه همه هم زبون بودن.

 براي روزايي كه همه به يكطرف مي رفتن.

براي روزايي كه همه با هم بودن.

براي روزايي كه هر چي دشمن بود روبرومون بود و نگران پشت سرمون نبوديم

براي روزايي كه دشمنامونم مرد!!! بودن و هر چي داشتن توي چشامون

 مي گفتن!!!

حداقل همه مي فهميدن دشمن كيه. راستي كه دشمنم دشمناي قديم

دلم تنگ شده براي روزايي كه نامردايي روز روشن به فكر گول زدن مردم نبودن.

 به فكر ميز و صندلي نبودن. بيشتر از خودمون به فكر دشمنامون نبودن.

براي روزايي كه اينهمه تار عنكبوت روي در و ديوار شهرمون تنيده نشده بود

دلم تنگ شده براي روزايي كه اگه كسي هم گاهي انتقادي مي كرد از خودمون

 بود و صداقت و محبت ، توي نگاهش موج مي زد.

براي تير و تركشايي كه به پر و پامون و به سر و كله مون مي خورد و ناقصمون

مي كرد اما هيچ چيز حريف فكر و عقيده مون نمي شد.

آخ كه دلم چقدر براي بچه هايي تنگ شده كه نموندن و اين روزا رو نديدن.

براي لبخند قشنگشون. براي لباساي خاكيشون. براي سيم خاردارهايي كه

 به چشم مي يومد و مي شد از پسش بر اومد و احتياجي به بحث و جدل و

فلسفه بافي نداشت.

دلم خيلي تنگ شده براي شبايي كه از پشت هر سنگري صداي زمزمه اي

 مي يومد. براي سجاده هايي كه با سجاده هاي امروزي خيلي فرق داشت.

براي گريه هايي كه...

گريه هامونم ديگه فرق كرده. انگار ديگه نمي چسبه.

دلم خيلي تنگ شده براي نسيمي كه از روي اروند رد مي شد و صاف مي خورد

تخت پيشونيمون.

براي صداي پچ پچ قايقهامون. براي صداي خش خش نيزارهايي كه تا دنيا دنياست

براي من فراموش نشدنيه.

دلم خيلي تنگ شده براي نگاههاي با محبتي كه انگار ديگه نيست كه نيست و

تا دنيا دنياست ديگه مثلش پيدا نمي شه.

تا حالا شلمچه رفتيد؟ حتماً خيليهاتون رفتيد. زيارت قبول.

اما دلم خيلي تنگ شده براي شلمچه ي خودم. براي شلمچه اي ها.

براي شبايي كه بعضي ها رو آسموني مي كرد.

 وقتي شلمچه رو مي بينم هي مي خوام يه چيزي بگم اما صدام در نمي ياد.

قلبم مي خواد منفجر بشه. خمپاره هاي سكوت روي سرم مي ريزه.

سرمو مي گيرم لاي دستامو داد مي زنم خمپاره ه ه ه ه ه ه ..............

 اما هيچكس روي زمين نمي خوابه. انگار دنيا امن و امانه

دلم خيلي تنگ شده براي پرچماي سبزي كه اهالي باغ معرفت ، خودشون

برداشته بودن و مي دونستن چه حرمتي داره و مي دونستن دارن به كجا

مي برنش نه اينكه كسي دستشون داده باشه

بچه ها خيلي مراقب خودتون باشيد آخه بعضي از پيرمردا و پير زنها هميشه

مي گن

 دنيا خيلي دنياي بدي شده...

ياعلي...ياعلي...

به نقل از وبلاگ کجائید یاران ..